Henk Vegter
Ik kom tot mijn recht binnen werelden van professionals. Ik heb ervaring opgedaan in zakelijke omgevingen en binnen hoger en beroeps-onderwijs. In het afgelopen decennium werkte ik met diverse overheden. Ik begeleidde rijksdiensten, waterschappen, provincies en gemeenten. Ik hielp hun ‘proceskunstenaars’ in de ontwikkeling van de vaardigheid winnende coalities met andere partijen te bouwen rond thema’s als gebiedsontwikkeling en klimaat- en energietransitie.
Ik help teams en leidinggevenden om over hun angst voor de toekomst heen te stappen. Om uit de kramp van control en risicomanagement de sprong te maken naar het omarmen van een grillige toekomst. Succesvolle organisaties hanteren de chaos om zich heen zó dat er nieuwsgierigheid ontstaat en kansen op vruchtbare verbindingen; ze schrijven verhalen waar anderen in willen ‘logeren’.
Op de gedachte “de toekomst kun je maken, het verleden niet” is wel wat af te dingen. Ook het verleden toont zich maakbaar. Is het herschrijven van je historie en daarmee het verwerken van ervaringen niet de essentie van ons leren?
Mijn kwaliteit wàs dat ik binnen korte tijd van een organisatie en haar omgeving iets ‘vond’ en vervolgens die interventies deed waarmee die vondst ook bewaarheid werd. Ondertussen beleef ik die kwaliteit minder als voordeel. In de praktijk verbetert onze waarneming en bemoeienis door tussenruimtes in te bouwen en iets langer uit het oordeel te blijven.